Hemşirelik Öğrencilerinin Problem Çözme Becerileri: Bir Yıllık İzlem Sonuçları

Abstract

ÖZET Bu araştırma, hedeflerinden birisi problem çözme becerilerini geliştirmek olan bir hemşirelik programında öğrencilerin problem çözme beceri düzeylerini belirlemek ve gelişimini izlemek amacıyla tanımlayıcı ve kohort tipte planlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışma grubunu, İstanbul’ da bir Vakıf Üniversitesinin Hemşirelik bölümü 1. sınıfında okuyan öğrenciler (N=100) oluşturdu. Veriler yazılı onam alındıktan sonra yüzyüze görüşme yoluyla öğrencilerin ilk eğitime başladıkları hafta, ilk dönemin tamamlandığı hafta ve 2. dönem sonunda toplandı. Veri toplamada kişisel bilgi formu ve “Problem Çözme Envanteri (PÇE)” kullanıldı. Verilerin değerlendirilmesinde sayı ve yüzde dağılımlar, aritmetik ortalama, “t” testi ve korelasyon analizi kullanıldı. Çalışmada PÇE Cronbach alpha kat sayısı 0.83 olarak bulundu. Bulgular: Öğrencilerin %10’nun erkek, 18–24 yaş aralığında olduğu, Şehir dışından gelen öğrenci sayısının % 59, %60’ının evde ikamet ettiği belirlendi. Problem çözme beceri puanı ilk uygulamada ortalama 81.05+15.53 (min.49-max.125); ikinci uygulamada 81.93+15.55 (min.51-max.127); üçüncü uygulamada 76.82+20.02 (min.39-max.129), olduğu ve 2. ve 3. uygulamalar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark olduğu belirlendi (p<0.05). Problem çözme alt boyutlarının karşılaştırılmasında ise “Problem Çözme Güveni (PÇG)” alt boyutunda pozitif yönde anlamlı fark belirlendi (t=3.47; p=0.001). Yurtta kalan öğrencilerin problem çözme becerileri daha iyi bulundu. Ayrıca not ortalaması yüksek olan öğrencilerin “Yaklaşma-Kaçınma” ve “Kişisel Kontrol” alt boyutlarında problem çözme becerilerinin daha iyi olduğu belirlendi. Sonuç: Öğrencilerin problem çözme becerilerinin orta düzeyde olduğu belirlendi. Bu sonuca öğrencilerin henüz birinci sınıfta olmaları etkili olmuş olabilir.