Bir Kamu Hastanesinde Çalışan İşçilerin İş Doyumu ve Etkileyen Faktörler

Abstract

ÖZET Amaç: Bu araştırma bir Eğitim ve Araştırma Hastanesinde çalışan işçilerin iş doyum düzeylerini ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla, tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Çalışma Planı: Araştırmanın evrenini, bu hastanede bütün çalışan işçiler oluşturmuştur (n=834). Araştırma kapsamına, anket uygulamasını kabul eden 630 işçi (% 75.2) alınmıştır. Araştırmaya katılan işçilere İş Doyum Ölçeği uygulanarak, veriler toplanmış ve varyans analizi (ANOVA), Tukey-HSD testi, t testi ve Pearson Korelasyon Analizi ile istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Araştırma grubundaki işçilerin genel iş doyum puanı 44.3±11.8 olup, standart puanlara göre düşüktür. İşçilerin işin değişik boyutlarına ilişkin doyum puanı ortalamalarının farklı olduğu ve en düşük doyum sağlanan boyutun ‘ücret’ (30.9), en yüksek doyum sağlanan boyutun ise ‘ekip çalışması’ (55.8) olduğu belirlenmiştir. İşçilerin genel iş doyumunu; yaş, birlikte yaşadıkları kişiler ve yer, çocuk sahibi olma, çocuk bakım sorunu yaşama, çalıştıkları kurum ve birimler, toplam hizmet süreleri, şu an bulunduğu kurumda çalışma süreleri, çalışma biçimleri, görevleri, çalışma düzenleri, gece nöbeti, hafta sonu çalışma, haftalık çalışma süresi, meslek seçimi, mesleki görüş, sağlık durum ve algı gibi değişkenlerin etkilediği (p< 0.05), eğitim, medeni durum ve daha önce başka bir işte çalışmış olma gibi değişkenlerin ise genel iş doyumunu etkilemediği saptanmıştır (p≥ 0.05). Sonuç: Elde edilen sonuçlar ışığında; işçilerin iş doyumunu, dolayısıyla hizmetin etkinliğini artırmak amacıyla, yöneticilere ve diğer araştırmacılara yardımcı olabilecek öneriler getirilmiştir.